این بیمارستانهای منطقهای دولتی باید قادر به ارائه درمان کوتاهمدت 95 تا 99 درصد از تمام شرایط تهدید کننده زندگی باشند.
بیمارستانهای عمومی ارجاع باید مجهز به امکانات اولیه همچون پنس شان گیر و مراقبتهای ویژه باشند و باید بتوانند تمام درمانهایی را که در بیمارستانهای ناحیه دولتی ارائه میشود با اضافه کردن مراقبتهای ترومای قفسه سینه، جراحیهای پیچیده چشم و جراحیهای بزرگ زنان ارائه کنند.
برای دستیابی به اهداف WHO، افزایش ظرفیت نیروی کار، اما به همان اندازه مهم، افزایش در دسترس بودن تجهیزات جراحی مورد نیاز است.
این امر مستلزم سرمایه گذاری استراتژیک از سوی ذینفعان، مانند دولت های محلی، مهندسان زیست پزشکی، تکنسین های تجهیزات زیست پزشکی (BMETs) و شرکت های تجهیزات پزشکی است.
نقش مهندسان زیست پزشکی، BMETs و شرکتهای تجهیزات پزشکی در افزایش دسترسی به تجهیزات جراحی قبلاً به طور گسترده تأیید شده است.
موانع منحصر به فرد برای استفاده از تجهیزات پزشکی در LMICها قبلاً شناسایی شده بود و WHO “Priority Medical Devices Project” عدم تطابق بین طراحی دستگاه های پزشکی و زمینه ای را که در آن تجهیزات پزشکی در LMIC ها استفاده می شود، شناسایی کرد.
ما دادههای مربوط به ابزار جمعآوری شده در سیستم را از 1 سپتامبر 2013 تا 30 آوریل 2017 بازیابی کردیم. داده های کلیه جراحی های انجام شده در 15 بخش جراحی مرکز شامل شدند.
در طول جمع آوری داده ها 34390 عمل جراحی انجام شده است. در این مدت هیچ حادثه پزشکی مربوط به ابزار جراحی در مرکز پزشکی رخ نداده است.
خطاهای سیستم به طور متوسط 1.6 مورد در ماه رخ می دهد. ما اطلاعات شخصی بیماران را از طریق ناشناس سازی غیرقابل پیوند از داده های به دست آمده حذف کردیم.
ما در این مطالعه از هیچ داده بیمار استفاده نکرده ایم. این مطالعه توسط کمیته اخلاق بیمارستان دانشگاه Ehime تایید شده است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.